Niet minder maar beter (pop)bestuur

Een week geleden zag ik Ted Langenbach in een filmpje waarin hij verklaarde dat de gemeente zich vooral niet moet bemoeien met de popmuziek in deze stad en alleen initiatieven vanuit ‘het veld’ en de markt  vrij baan moest geven. Ambtenaren hebben nu eenmaal geen fantasie en lopen standaard tien jaar achter op de trends in het uitgaansleven. Daarin heeft hij op zich gelijk, maar dat het fantasieloos zijn in het DNA van ambtenaren vast zou liggen lijkt me toch wat overdreven.

Mocht het lukken om een beter bestuur te krijgen met minder overheid dan heb je mijn zegen hoor. Maar voorlopig zie ik vooral in de popmuziek dat hoe verder de gemeente zich terugtrekt, hoe groter de puinhopen worden.

De hardnekkige weigering van het gemeentebestuur om een groot poppodium uit de grond te stampen, of er tenminste een helpende hand voor uit te steken, getuigd niet van enige affiniteit met de behoefte van de muziekliefhebbers in deze stad. En hoe langer deze situatie voortduurt, hoe minder vertrouwen het uitgaanspubliek in de gemeente krijgt.

Het ontbreekt onze bestuurders aan een visie. Maar je mag van bestuurders en ambtenaren best wat meer visie verwachten. Een goed bestuur kan het zich niet veroorloven om als een kip zonder kop achter de feiten aan te blijven lopen. Er moeten keuzes gemaakt worden en als je keuzes maakt kan je niet met alle winden mee waaien en proberen iedereen tegemoet te komen.

–          De gemeente wil een bruisende binnenstad, maar tegelijk zorgen dat overlast tot een minimum wordt beperkt.

–          De gemeente wil dat particulieren grote bedragen investeren in cultuur, maar weigert het op cruciale momenten op te nemen voor een podium als Watt.

Wat een tegenstrijdigheden. Bestuurders gebruiken dit soort verzakingen om naar zichzelf te wijzen en te zeggen: ‘zie je wel dat je niet moet verwachten dat de oplossingen vanuit de overheid komen?’ De gemeentelijke overheid heeft het tegenwoordig vooral over hoe ze zichzelf zo snel mogelijk op kan heffen. Bijzonder motiverend voor alle ambtenaren.

Maar je kan mij niet wijsmaken dat er geen goede ambtenaren en bestuurders rondlopen; wat houdt die mensen in godsnaam tegen om wat meer proactief op te treden? Het hele bestuur is tegenwoordig lam gelegd door het idee dat de overheid een kleinere rol in het dagelijks leven moet gaan spelen en we met zijn allen zo snel mogelijk volledig aan de nukken van de markt moeten worden overgeleverd. Laat dat vrije markt gewauwel nou eens los: de markt gaat never nooit meer geld in popmuziek investeren na het debacle met Watt. Eigen schuld dikke bult.

Het Popkantoor

Onlangs zag je weer een mooi voorbeeld van het resultaat van die heilig verklaarde marktwerking. Het Popkantoor profileerde zich met veel bombarie als de gedoodverfde winnaar van het stadsinitiatief. Vervolgens blijkt dat het oude postkantoor op de Coolsingel, geheel naar Neo-Liberale beginselen, voor een habbekrats aan een projectontwikkelaar is verkocht. Vervolgens besluit diezelfde  projectontwikkelaar ter elver uren dat het winstgevender is om outlet stores in dat pand te vestigen: exit Popkantoor. Kortom: hoe een slecht idee door een nog slechter idee wordt vervangen. Hoe typisch Rotterdams!

Als Rotterdam een goed bestuur had gehad had de gemeente het idee voor dat Popkantoor vroegtijdig opgepikt en overgenomen. Met die 2,5 miljoen van het stadsinitiatief krijg je geen groot poppodium voor de lange termijn, maar als de gemeente dit plan vanuit algemene middelen had ondersteunt en ervoor had gezorgd dat de juiste mensen aan het roer kwamen had Rotterdam dat Popkantoor binnenkort gewoon gehad.

Waterfront

Een goed bestuur had bijvoorbeeld ook nooit toegestaan dat Waterfront door een partij werd overgenomen die kansloos was om subsidies te krijgen. De ambtenarij wist van tevoren (of hoorde in ieder geval te weten) dat die nieuwe huurder van Waterfront niet zou gaan voldoen aan de eisen van de wet Bibob. Niettemin zit die exploitant nu vijf jaar vast aan een huurcontract en ligt Waterfront dus nog jaren op zijn gat. Dat is domweg wanbestuur.

Worm

Een goed bestuur had nooit toegestaan dat er jaarlijks drie ton extra naar Worm moet omdat de huur van dat pand zo achterlijk hoog is. De gemeente had een bod op dat pand moeten doen; een redelijk bod! Maar men had eigenaar Fons Burger moeten dwingen dat bod aan te nemen, simpelweg door te dreigen anders nooit meer zaken met hem te doen. Eens kijken hoe snel die man eieren voor zijn geld had gekozen. In de huidige huizenmarkt had hij nooit van zijn leven een andere huurder voor dat pand gevonden en het ook never nooit niet kunnen verkopen. En ik zie geen enkele reden waarom de gemeente speculanten als Fons Burger te vriend zou moeten houden. Je hoort de wolven constant huilen dat er teveel gemeenschapsgeld aan cultuur wordt uitgegeven, maar als er grote sommen in de zakken van gewiekste zakenlieden verdwijnen moet dat zogenaamd maar kunnen? Drie ton; daar kan je drie zalen als Exit mee financieren!

Live Nation

Er zit m.i. ook meer achter de ondergang van Watt en Waterfront.  Het Mojopolie zorgt ervoor dat Rotterdam van grote acts verstoken is en blijft. Het zou interessant zijn als uitgezocht werd in hoeverre de bouw van het Ziggo Dome in Amsterdam de sluiting van Watt heeft beïnvloed. Een goed bestuur zou de hegemonie en bijna monopolie van Live Nation als concertorganisator allang aangekaart hebben; desnoods via Europa, want het is niet denkbeeldig dat ook andere steden op het continent aanbod van bands aan zich voorbij zien gaan omdat er zogenaamde Live Nation sheds in nabijgelegen steden worden geëxploiteerd.

De ‘vrije markt ‘heeft bedongen dat je als Rotterdammer voortaan naar Amsterdam moet afzakken om grotere bands te zien. Volgens Mojo weten grote Amerikaanse acts niet eens van het bestaan van de grootste havenstad ter wereld af en willen ze alleen in Amsterdam optreden. Flauwe excuses van Live Nation, bedoeld om hun zinnetje door te drukken. De Randstad is in de ogen van Amerikanen een aaneengesloten stad en de steden daarbuiten zijn de suburbs. Amerikanen zien Nederland een stadstaat ala Singapore en als ze vanuit Schiphol in zuidelijke richting rijden en in Rotterdam aankomen denken ze dat ze ‘in the modern part of town’ terecht zijn gekomen.

Onder een goed plaatselijk bestuur zou Rotterdam nu inzetten op een groot aanbod van diverse kleinschalige poppodia. Amsterdam wil de mainstream? Let them have it. Maar geef Rotterdam dan de underground! Dan kunnen we hier over een paar jaar weer met reden, naar onze grote Rotterdamse dichter Jules Deelder,  beweren: ” Amsterdam heeft ’t, Rotterdam heb ’t niet nodig”. Want de bands die dan in het Ziggo Dome spelen hebben we hier dan al vijf jaar eerder als opkomende beloftes kunnen zien. Groen en geel van jaloezie zullen ze zijn daar in 020…

Het popkantoor is een waardeloos idee

hoe wil je hier mooi geluid produceren?

Deze week werden de plannen bekend voor het zogenaamde popkantoor in het oude postkantoor op de Coolsingel te Rotterdam. Dit plan is ingediend in het kader van het stadsinitiatief. Mocht dit plan de stemming winnen dan is er 2,5 miljoen beschikbaar om het uit te voeren. Een van de voorwaarden die bij het stadsinitiatie horen is dat het project uiteindelijk niet in aanmerking mag komen voor andere (structurele) subsidies.

Het Popkantoor is typisch zo’n plan waar je twee minuten blij van wordt; Rotterdam staat te springen om podia (ik gebruik hier niet voor niets een meervoud!) en een podium op een zo prominente plaats als de Coolsingel klinkt super aantrekkelijk. Maar de ontnuchtering slaat dus na twee minuten alweer toe.

Bij mij gebeurde dat toen ik het woord ‘tijdelijk’ in de plannen las. Deze plannen kunnen alleen tijdelijk worden uitgevoerd omdat de 2,5 miljoen domweg niet genoeg is om een dergelijk podium meer dan een paar jaar te laten bestaan. I hate to rain on your parade, Meneer Geensen, maar in een paar jaar bouw je geen Rotterdams Paradiso op. Paradiso bestaat al meer dan 40 jaar en een dergelijke zaal doet er minimaal vijf jaar over om genoeg naamsbekendheid te vergaren om de grote acts die jij zo graag wil zien aan te trekken. Kijk maar naar Watt; op Morrissey en The Stooges na bestond de programmering daar vooral uit acts waarvoor Paradiso, De Melkweg en 013 bedankten. Het maakt niet uit hoe goed je contacten met Mojo zijn; grote(re) acts bepalen zelf welke Nederlandse zaal ze aandoen en het duurt jaren voordat een zaal bij de eerste keus zit.

En iedereen die het oude postkantoor kent weet dat als je in die hal een dubbeltje liet vallen je zes keer een echo om je oren kreeg. Het woord galmbak is nogal zacht uitgedrukt. Het gebouw is daarbij ook nog een monument dus je mag er nog geen spijker in de muur slaan. De enige manier om binnen het budget goed geluid in die zaal te krijgen is een soort doos in de hal van het postkantoor te bouwen waarin de akoestiek goed is. Maar daarmee gaat de grandeur van het gebouw wel voor de bezoekers verloren.

Daarnaast ben ik bang dat de initiatiefnemers van het Popkantoor zijn vergeten hoe streng de normen voor geluidsoverlast in deze stad gehandhaafd worden. Ook een stadsinitiatief moet vergunningen krijgen. Ik denk dat de vanaf januari verplichte geluidstest roet in het eten gaat gooien. De galm bestrijden wordt al moeilijk, maar minder dan 85 Db geluid naar buiten toe lekken is schier onmogelijk!

Bij mij blijft er maar één gedachte hangen als ik dit soort plannen lees; hoe lang gaat het duren voordat het budget overschreden wordt en er actie gevoerd moet worden om meer geld bij de gemeente lost te krijgen? En wie garandeert ons dat er ook hier niet een paar slimme jongens hun zakken gaan vullen en voortijdig tabee zeggen? En ik heb het hier niet eens over de initiatiefnemers, maar over uitgekookte aannemers; het zal niet de eerste keer zijn als de kosten voor de verbouwing gierend uit de hand lopen. Het idee dat we voor die 2,5 miljoen maanden of zelfs jaren naar een gebouw in wording mogen gaan staren, waarin uiteindelijk bij gebrek aan budget nul komma niks gaat gebeuren, staat me echt niet aan.

Als ik dan ook nog hoor dat die Dave Geensen uit het kringetje rond Motel Mozaique afkomstig is weet ik genoeg; dit plan komt uit de koker van het good old boys network van subsidieslurpers die op zoek zijn naar een leuke nieuwe locatie voor hun driedaags festival.

Hier is een beter idee: voor die 2,5 miljoen kun je een tent oprichten die 25 jaar blijft bestaan. Als je het tenminste niet op de Coolsingel in een pand gaat zitten waar driekwart van je budget in een verbouwing verdwijnt. Ik ken twee jongens die al een tijdje bezig zijn met een toffe locatie, vlakbij de binnenstad in een pand dat ooit een discotheek was en dus weinig verbouwing behoeft. Deze jongens zijn bezig een zo groot mogelijke coalitie te vormen met Rotterdamse muziekliefhebbers met een rock ’n roll hart. Ik heb me bij ze aangesloten.. .Wij willen een tent zoals de Vlerk ooit was. Onze locatie zit qua grote tussen Waterfront en de Vlerk op de Blaak in.

De locatie is inmiddels bekend en ook als stadsinitiatief aangemeld. Om onze plannen te verwezenlijken hebben we maar een fractie van die 2,5 miljoen nodig. Sterker nog; alleen al van de jaarlijkse rente van dat bedrag zouden we een programma kunnen neerzetten. Gewoon door een beetje houtje touwtje te werken en genoegen te nemen met een plan dat minder prestigieus is, maar een stuk levensvatbaarder.

Mochten we winnen dan mogen ze wat ons betreft de rest van het geld gebruiken om nog vijf andere kleine tenten op te richten of geven ze het op ons part aan Worm.

Lees hier het vervolg op deze column genaamd ‘Het Popkantoor blijft een waardeloos idee’.

Niet echt een (on)verdeeld genoegen

Maar dan toch; het verdelingsvoorstel van cultuursubsidies in Rotterdam.

Gisteren het verdelingsvoorstel van de wethoudster van Cultuur gelezen. Als rancuneuze allesbekritiseerder krijg ik  het moeilijk uit mijn bek,  maar het lijkt erop alsof er soms nog een beetje geluisterd wordt naar wat de mensen in het culturele veld te zeggen hebben want het valt alleszins nog mee. Het is echt wel bijzonder dat de wethoudster een heleboel adviezen van de RRKC naast zich neerlegt.

Bird en Grounds zijn in ieder geval gered. Bird meteen ook met een niet misselijk bedrag. Raak daar in de komende jaren maar niet te gewend aan Birdies. Zou mooi zijn als ze daar het goede voorbeeld weten te geven en over 4 jaar minder geld hoeven aan te vragen. Maar als ze met Live Nation in zee gaan om grote namen te trekken hebben ze over 4 jaar juist meer geld nodig. Mark my words.

De Popunie blijft en wordt zoals beloofd o.a. ingezet om het muziekcafé circuit een boost te geven. Chapeau! Dit jaar is er al voorzichtig mee begonnen en het is veelbelovend. Alleen moet DCMR nog even in zijn hok opgesloten worden want als, zoals in de horecanota voorspeld, de normen voor geluidsoverlast nog strenger gecontroleerd en gehandhaafd gaan worden gaat dit plan tonnen meer kosten dan er in kas zit. Er zullen niet veel horeca ondernemers staan te trappelen om grote bedragen in geluidsisolatie te steken. Die hebben het tegenwoordig al moeilijk genoeg. Het zou mooi zijn als het instellen van een curfew voor live muziek, zoals nu al in The Other Place gebeurd, gaat voldoen.

Ik vind het nog steeds zonde dat Heidegger geen kans heeft gekregen, maar als twee snelle commerciële jongens in het gat dat de gemeente achterlaat springen is er natuurlijk geen houden aan. Soit; we krijgen voortaan regelmatig wat grotere reggae bands in de stad. ’t Is in ieder geval iets.

Maar what about Worm? Worm krijgt het gevraagde bedrag van de Gemeente maar zit nu huilie huilie te doen omdat ze meer nodig hebben omdat een rijkssubsidie geschrapt is?  Worm heeft naar verluid meer dan 7 ton per jaar aan subsidie nodig. Ik las een mooi stuk op Vers Beton waarin Worm bekritiseerd werd op hun afhankelijkheid van subsidies. Daar zit wat mij betreft wel wat in.

In een commentaar op het artikel op Vers Beton reageert een medewerker van Worm o.a. door te stellen dat de huurprijs van het pand van Worm spotgoedkoop is. Per vierkante meter dan. Ik heb op de persdag een keer een rondleiding door Worm gekregen; dat waren wel een heleboel vierkante meters. En aangezien het pand van een particulier wordt gehuurd (our usual suspect Fons Burger!), mag je ervan uit gaan dat dit pand aan de Witte de With straat per vierkante meter toch wel iets duurder zal zijn dan bijvoorbeeld Exit. Exit betaalde ongeveer 10 euro per vierkante meter bij het OBR (2400 euro per maand). Als Worm hetzelfde bedrag per vierkante meter betaald zijn ze minimaal 10x duurder uit. (En om kritiek op mijn cijfers voor te zijn: dan moeten ze bij Worm de huurprijs maar gewoon publiceren. Of mag dat niet van Ome Fons?)

Als ik verder lees dat er voor 16 van de 19 personeelsleden van Worm ontslag dreigt (met de wetenschap dat in ieder geval de bar en de kassa door vrijwilligers wordt bemand en de publiciteit voor een groot gedeelte ook door vrijwilligers wordt verzorgt), vraag je jezelf af waar Worm al dat personeel in Jezusnaam voor nodig heeft? Om workshopjes te geven waar niemand verder ooit wat  van merkt? Dat kan je ook bij de SKVR doen. Of is het echt zo dat er 8 man in Worm rondlopen die de hele dag niets anders doen dan het verzorgen van subsidieaanvragen? Beetje 1980 hoor.

Worm dreigt een verhuurschuur te worden omdat ze de programmering dan maar gaan schrappen. Maar wat heeft Worm voor bestaansrecht zonder programmering? Ik word vaak misselijk van de bezuinigingsdrift bij het rijk en de gemeente, maar nu komt het zuur omhoog omdat een podium om een tamelijk kinderachtige manier aankondigt de stekker uit zichzelf te gaan trekken. Met de publieksaantallen die Worm trekt kunnen ze makkelijk een deel van de programmering met deurdeals gaan regelen. Exit deed dat met 90% van het programma; zelfs buitenlandse bands nemen tegenwoordig vaak genoegen met een klein garantiebedrag en de deuropbrengst na break even. (Maar dan moet je natuurlijk niet de huur in je break even gaan meerekenen)

Ik zou het echt te erg vinden als Worm alsnog verdwijnt of vleugellam wordt, want al ben ik niet blij met de manier waarop de tent nu politiek bedrijft; het staat het buiten kijf dat Worm een onmisbare schakel in de Rotterdamse cultuur vormt. Misschien moet het mogelijk gemaakt worden om wat subsidiegeld anders te besteden dan was aangekondigd, maar met 4 ton per jaar moet je echt wel een programmering kunnen voeren. Desnoods op projectbasis.

Of laat de gemeente bijvoorbeeld het pand opkopen; volgens mij hebben ze dat bedrag er al in 10 jaar uit. Fons Burger beweerd dat hij Nighttown ook ooit voor een marktconforme prijs aan de gemeente heeft verkocht. Met de huidige prijzen van onroerend goed moet dat dus een koopje zijn. (N.B. lees hier het commentaar van Mr Burger op een van mijn andere blogs…hij verdient echt niet zoveel geld hoor)

Het belangrijkste is dat Rotterdam vanaf nu weer in de lift moet komen. Want ik wordt er een beetje moe van om, waar ik ook in het land kom, aan te moeten horen dat ons uitgaansleven niets meer voorstelt. Vanaf nu kunnen we, in ieder geval tijdelijk, ons iets positiever op gaan stellen. Als over vier jaar Bird, Grounds, Roodkapje goed lopen, Worm nog bestaat, er een nieuw tent komt die de leemte van Exit op vult (niet de fokking Unie maar een tent met een beetje rock ’n roll gehalte!) en er een stuk of 10 muziekcafés regelmatig kunnen programmeren zijn we weer goed op weg. Misschien goed genoeg om stiekem Waterfront in zijn oude glorie te herstellen en aan een opvolger voor Watt te gaan denken. Ik weet dat ik nogal wat vraag maar goddammit we verdienen het hier zo langzamerhand ook wel eens een keertje…

Rotterdam verdient ruimte voor popmuziek

Hieronder de speech waarvan ik morgen bij de Manifestatie een gedeelte zal voordragen bij de manifestatie “Rotterdam verdient ruimte voor popmuziek”  vanaf 12 uur voor het Rotterdamse stadhuis op de Coolsingel.

Gebrek aan visie.

Een paar weken geleden hoorde ik over een schrijven van de Rotterdamse kunstkring waarin geklaagd werd over het culturele klimaat in deze stad. Over hoe moeilijk het was om een goede voedingsbodem voor de kunsten in deze stad te creëren. Deze brief of circulaire was geschreven in 1896!

Op zo’n moment zinkt de moed wel even in je schoenen want we worstelen in deze stad dus al meer dan honderd jaar later nog altijd met hetzelfde probleem.

De kern van het probleem waar deze stad mee worstelt, is wat mij betreft kort en simpel; een gebrek aan visie bij het gemeentebestuur.

A-merken

We hebben een VVD wethoudster van cultuur gekregen. In het verkiezingsprogramma van de VVD stond: De VVD gaat voor de A-merken in de cultuur.

Wat bedoelen ze daar mee? Dat instanties die het al goed doen op steun mogen blijven rekenen en dat de rest in zijn sop gaar mag gaan koken?

En aangezien geen van de A-merken die de VVD noemde, op North Sea Jazz na, iets met popmuziek te maken heeft lijkt het gemeentelijk beleid wat popmuziek betreft zo ongeveer neer te komen op een sterfhuisconstructie.

Rotterdam heeft een gemeenteraad die zwaar inzet op grote, vaak eendaagse, evenementen die publiek vanuit het hele land naar de stad moet lokken. Leuk…. Geeft dat publiek evenveel geld uit als het publiek dat podia zoals Watt bezocht? Ik betwijfel het… Vat dat dagjespubliek dan het idee op om in deze stad te komen wonen? Natuurlijk niet; die krijgen eerder de indruk dat Rotterdam groot en leeg is en zich alleen op de uitzonderlijke dagen van de Bavaria City Race of het zomercarnaval met mensen vult. Daar ga je toch niet wonen? Er is verder geen reet te doen op wat plat vermaak hier aan de overkant na (het stadhuisplein met kroegen en danstenten waar vooral jongeren uit Zeeland uit gaan.)

Als dit de visie van de gemeente is, is het een teleurstellende, gemakzuchtige en kortzichtige visie.

Rotterdam is de stad met de jongste bevolking van Nederland maar wij hebben niet eens een middelgroot poppodium?

En zelfs Ro-Town staat niet vermeld bij de A-merken waar de wethoudster op in zet?

Hoger opgeleiden

Rotterdam wil tegelijk wél graag hoger opgeleide mensen aan deze stad binden. Er worden door HBO en universitaire opleidingen een heleboel jongeren naar deze stad gelokt en Rotterdam heeft in de loop der jaren ook een groot aanbod van muziekopleidingen op bijna alle denkbare niveaus gekregen. Da’s mooi.

Maar de studenten die hier komen wonen verdwijnen na afloop van hun studie bijna allemaal naar andere steden. Waarom? Omdat ze daar wél werk in de cultuur kunnen vinden of simpelweg omdat ze zich liever in een stad vestigen waar wél elk weekend op cultureel gebied iets van hun gading gebeurd.

Je hoort de eeuwige mantra dat cultuur alleen geld kost en geen geld opbrengt. Dat is onzin. Cultuur is een reden je in een stad te vestigen of als je er geboren bent te blijven en in je stad je geld uit te geven. Zo simpel is het. Cultuur is waardevol en als je cultuur met een goede visie in de stad neerzet, levert het meer op dan het kost. Wees er dus trots op en geef de ruimte aan wat deze stad aan talent herbergt.

Muffe Eenheidsworst

Als cultuur niet vanaf de onderkant van de markt gevoed wordt met nieuwe impulsen vervalt het in muffe eenheidsworst. Je als gemeente exclusief richten op gevestigde cultuurinstanties is een doodlopende weg.  De gemeente heeft de taak om te zorgen dat er een vruchtbare bodem in de stad blijft liggen waarin nieuwe initiatieven van vooral jonge mensen de kans krijgen. Want anders trekken deze jongeren domweg weg naar andere steden waar ze een dergelijke voedingsbodem wél vinden. Je wilt niet weten hoeveel vrienden en kennissen van mij in de loop der jaren naar 020, Berlijn of zelfs Den Haag zijn vertrokken omdat ze het hier niet meer zagen zitten. Een braindrain in plaats van een braingain.

Particulier Initiatief

De gemeente roept dat ze graag particulier initiatief in de popsector wil stimuleren.

Maar affaires als het debacle van WATT schrikt potentiële investeerders in de cultuur natuurlijk wel af. En dan doen ze er óók nog een schepje bovenop door het stuk subsidie dat voor Watt bedoeld was en waarvan de Gemeente beloofd had het over de popsector uit te smeren rucksichtlos weg te bezuinigen. (Het gaat hier om het bedrag van 4 miljoen euro dat van de Watt subsidie overbleef na aftrek van een garantiesom die de gemeente moet gebruiken om schadevergoedingen te kunnen betalen na eventuele verloren rechtszaken aangespannen door de ex-investeerders van Watt)

De gemeente Rotterdam komt hier niet bepaald betrouwbaar over. Maar een cultureel-ondernemer heeft een betrouwbare gemeente als partner wél nodig. Want zelfs iemand die geen cent subsidie nodig heeft moet nog altijd op de gemeente kunnen vertrouwen. De gemeente is niet alleen verantwoordelijk voor de infrastructuur van de stad maar verstrekt bijvoorbeeld ook de vergunningen.

Er werd begin dit jaar een podium genaamd Heidegger opgericht. Een podium dat met minimale middelen en zonder subsidie is begonnen. Gek genoeg ziet de gemeente dat podium gewoon niet staan. Die tent krijgt helemaal geen subsidie voor de programmering en dreigt daardoor de zoveelste verhuurschuur te worden. Simpelweg omdat ze geen keuze hebben. Een nieuw podium moet door een begin periode heen; dat moet groeien. Budget voor programmering komt niet uit de lucht vallen.

Hoe kan dit nou? De sector geeft gehoor aan een oproep van de gemeente maar vervolgens doet de gemeente alsof haar neus bloedt.

Kleinschaligheid

Ik wil hier ook een pleidooi houden voor kleinschaligheid. Voor mij hoeft er geen nieuwbouw kolos neergezet te worden die als poppodium dienst moet gaan doen. Wat mij betreft hoeft er geen podium ter grote van een Heineken Music Hall in deze stad te komen. We hebben Ahoy al, laten ze dat podium wat vaker gebruiken voor mainstream-events. Grote acts die alleen in stadions optreden zijn daarnaast een uitstervende soort en zullen worden vervangen door acts die hooguit duizend man op de been brengen. Niks mis mee, zorg als gemeente dat je op die trend vooruit gaat lopen, dan wordt Rotterdam de hipste, in plaats van de meest suffe stad, van Nederland.

Ik droom al jaren van een stad waar je als muziekfreak op de bonnefooi uit kan gaan. Een stad met een keten van zaaltjes waar elk weekend van alles gebeurd. Een uitgaansgebied waar zalen op loopafstand van elkaar liggen en niet zoals het nu is. Als ik in Grounds zit is de dichtstbijzijnde tent de Machinist, dat is nog net te belopen, maar als ik het programma daar niet leuk vind moet ik verder naar Ro-Town. Net iets te ver weg om lopend te kunnen doen en ik wil wel lopen want ik ben een beetje aangeschoten. Vanuit Ro-Town kan ik naar De Unie, Exit en binnenkort naar Worm. Kijk dat gedeelte van de stad begint ergens op te lijken. Vanaf Worm is het daarna dan weer nét iets te ver lopen naar Heidegger.

Persoonlijk zou ik het dus het beste idee vinden om in het gebied rond de Nieuwe Binnenweg en Witte de Withstraat een echt uitgaanscentrum te hebben met  muziekkroegen, en podia van verschillende grote.

Dat hoeft de gemeente niet veel te kosten en particuliere investeerders kunnen participeren zonder dat ze meteen miljoenen uit de buidel moeten trekken.

Kijk dit is een visie; nu de gemeente nog…

Gebrek aan bestuurlijke kracht

Wat ik echt frappant vind is dat er nu al drie wethouders van cultuur op rij zijn aangesteld die zelf absoluut geen ervaring of zelfs maar voeling met deze sector hebben. Stel je voor dat de gemeenteraad voor de post van wethouder haven/economie iemand aan zouden stellen die niets van economie af weet. Dat het bij de post van cultuur steeds wél gebeurd is een bewijs dat deze stad weinig belang aan zijn cultuurklimaat hecht. Ik heb ooit in een oude column geschreven dat  “er in deze stad gewerrekt mot worden en voor de rest moet iedereen gewoon z’n muil houden. Het moet vooral geen vrolijke boel worden want als we hier iets te hard op de vloer stampen ontploft de Botlek straks nog… “

De huidige wethoudster van cultuur; mevrouw Laan maakt het wel extra bont door de plannen voor een nieuw poppodium gewoonweg voor zich uit te schuiven en wel zover dat besluitvorming pas plaats zal vinden ná haar ambtsperiode. De gemakkelijkste manier om te besturen is om niet te besturen.

Dat haar twee voorgangers op deze kwestie behoorlijk hard op hun bek zijn gegaan is natuurlijk beangstigend voor deze bestuurster, maar het heeft ex wethouder van cultuur Grashof ook niet weerhouden van een mooie doorstart in de tweede kamer. Dus wederom zou ik zeggen ‘show some guts’, durf eens wat en laat die stad niet in de versukkeling raken.

Meer van mijn columns over het uitgaansleven in Rotterdam:

Halve Zoolstra 2 (over waarom het zo moeilijk is om een poppodium zonder subsidie te exploiteren)

Watt verdient Rotterdam nu eigenlijk? (pleidooi voor kleinschaligheid)

Wat zou ik doen als ik wethouder van cultuur was?

Interview met Echo

De Vloek

Deze column verscheen op 21 juli 2006 op 3voor12 Rotterdam

Alsof de duvel er mee speelt (de Duivel, niet Duvel Duvel…) Voor sommige lezers zal het de eerste keer zijn dat ze meemaken dat er een bijna totale kaalslag in het uitgaansleven dreigt, maar voor mij is dit al zeker de derde keer, als het niet meer is.
Het is de vloek van Rotterdam.
Hier mot gewerrekt worden en voor de rest moet iedereen gewoon z’n muil houden. Het moet vooral geen vrolijke boel worden want als we hier iets te hard op de vloer stampen ontploft de Botlek straks nog… Dat Uitgaansvolk zorgt er alleen maar voor dat de noeste arbeiders ’s nachts wakker liggen en de volgende dag hun quotum niet halen. Weg ermee dus.

Ooit in een wel zeer grijs verleden; ik doel op vooroorlogse tijden, had Rotterdam een bloeiend uitgaansleven en deed de stad er qua uiterlijk niet onder voor Amsterdam. Sterker nog; de meeste mensen waren het erover eens dat Rotterdam veel leuker was om in uit te gaan dan Amsterdam. Dat kwam vooral omdat er in Rotterdam altijd veel buitenlanders (lees, zeelui) op zoek naar vertier waren.
Maar toen moesten die vuile kanker nazi’s zo nodig deze stad uitkiezen om plat te bombarderen en sindsdien is het verdomme nooit meer goed gekomen.
Tegenwoordig komen de zeelui niet verder dan de Maasvlakte en gaan buitenlandse toeristen alleen naar Amsterdam. In die stad is er dus elke dag wat te doen. Logisch want ook al programmeer je op maandag, er komen altijd mensen op af.
In Rotterdam kun je op elke doordeweekse dag (en na 1 uur ’s nachts ook in het weekend) overal een kanon afschieten en niemand die het merkt; op een paar aanhangers van Leefbaar Rotterdam na dan, want die hebben altijd wel ergens last van.

Buiten ons achterlijke arbeidsethos, dat ervoor zorgt dat mensen hier liever maar helemaal niet uitgaan, (op de verplichte, jaarlijkse, van den Ende musical na) is het meest ergerlijke aan deze stad dat het maar niet lukt om er iets leuks van te maken. 6 jaar geleden zag het er nog zo veelbelovend uit; Waterfront was net open, De Baroeg was officieel de beste tent van het land voor harde muziek geworden, Nighttown programmeerde steeds avontuurlijker en gaf ook lokale initiatieven volop de ruimte in het Theater en de Basement, Dodorama/Worm ontfermde zich over de piepknor en muziek cafés als The Act en de Hemel vulden de gaten. Het begon er warempel op te lijken. Het euvel dat de meeste podia mijlenver van elkaar verwijderd waren was nog niet verholpen. Echt uitgaan in de zin van ‘we zien wel waar we terecht komen’ ;wat mij betreft een absolute voorwaarde voor een goed cultureel klimaat, was er nog net niet bij, maar je voelde dat er wat begon te broeien.
Maar het schijnt niet te mogen. Intussen is het hele kaartenhuis voor de zoveelste keer in elkaar gedonderd.
– De Hemel heeft al vijf jaar geleden plaatsgemaakt voor Yuppie appartementen.
– The Act stopte met programmeren na de door de gemeente opgelegde scheiding van alcohol en softdrugs.
– Worm is prachtig, maar helaas wel een beetje elitair…
– Now & Wow is prachtig, maar helaas wel een beetje te erg op dance gericht…
– Waterfront heeft een dreigend faillissement alleen af weten te slaan door zichzelf volledig uit te verkopen aan het Albeda college dat er een Urban afdeling gaat beginnen. (wat een absolute gotspe is dat! Wat ooit de Vlerk was verkwanselen aan de meest walgelijke commerciële stroming die er op het moment te vinden is! Het druist volledig in tegen alles waar de Vlerk ooit voor stond).
– De Baroeg werd bij de vorige dreiging nog gered door de scène die tientallen benefieten organiseerde maar nu blijft het stil. (het bestuur in dit land heeft geleerd met protesten om te gaan; ze wachten gewoon rustig totdat de actiebereidheid van de protesterende partijen afneemt en dan slaan ze alsnog toe).
– En dan hoor je deze week ineens dat Nighttown, de hoeksteen van het Rotterdamse uitgaansleven failliet is verklaard. Over hoe ze het voor elkaar hebben gekregen om schulden bij het pensioenfonds op te bouwen weet ik niet, en daar wil ik ook niet over uitweiden, behalve dat het ronduit schandalig is. Als er nou twee instanties zijn in dit land waar je niet mee fuckt is het Meneer belasting en Meneer premie want iedereen weet dat je daar echt geen genade van hoeft te verwachten.
‘De brief van de curator was onopgemerkt gebleven’ werd er ook nog gezegd. Hoe krijgen ze het voor elkaar? Dit gaat verder dan iemand die de hele dag door blowend op kantoor heeft gezeten; in dit geval moet toch minstens een maniak de complete waterleiding vol met LSD hebben gestopt.
Maar dat doet er verder ook niet meer toe.

Wat er wel toe doet is het feit dat Nighttown al jaren zucht onder een constructie die de levensvatbaarheid van de tent ernstig bemoeilijkte. Het pand was in handen van een particulier (Fons Burger – ex eigenaar van Nighttown), deze verhuurde het pand aan de b.v. Nighttown. Daardoor heeft het jaren geduurd voordat de subsidie voor de uitbreiding van de zaal rondkwam, en dat is de reden dat Nighttown een hoop goed verkoopbare acts aan zich voorbij moest laten gaan. Dat pand had al jaren geleden onteigend moeten worden door de gemeente! Sterker nog; dat pand had nooit in de handen van een particulier mogen vallen.
(Nighttown was ooit een bioscoop genaamd Arena. Nadat de bioscoop op hield te bestaan werd de Arena een poppodium. Na een jaar werd er een plan gelanceerd om de Arena te privatiseren en al gauw werd duidelijk dat de gemeente het pand aan een particulier verkocht had. Daarop werd de zaal gekraakt door het Bezoekers Arena Front (BAF). Dat duurde drie maanden. Uiteindelijk werd het pand ontruimd en maakte Meneer Burger er Nighttown van, waarna deze het podium de eerste jaren exploiteerde, om vervolgens ergens op Ibiza of zo te gaan rentenieren, terwijl hij het pand als appeltje voor de dorst bleef verhuren. Pikant detail is dat uiteindelijk mensen als Harry Hamelink en Pim Bottema die betrokken waren bij en sympathisant waren van de BAF weer in Nighttown terecht kwamen waarna de tent in ieder geval cultureel gezien opbloeide.
(De BAF werd later de SCAR en die stichting heeft de Vlerk opgericht – einde geschiedenisles)

Verder schijnt dat de vorige wethouder van Cultuur, waarvan ik de naam gelukkig nooit onthouden heb, al vanaf de dag van zijn installatie te hebben probeert om Nighttown pootje te lichten. Volgens hem moest er wel crimineel geld in dat podium verstopt zitten gezien de wazige constructie van Nighttown. (Een constructie die dus ooit met instemming van dezelfde gemeente tot stand kwam… ) Daar komt nog bij dat een groot gedeelte van het publiek van Nighttown natuurlijk veel te donker gekleurd is, en hebben problemen in deze stad vaak een kleurtje (zie de Havenloods van vorige week). Als dat soort mensen een leuke uitgaansgelegenheid in hun eigen buurt hebben komen ze natuurlijk massaal van de overzeese gebieden hierheen getrokken, toch? Leefbarbaren?
Verder bestaat het publiek van Nighttown vooral uit alternativo’s en die mensen hebben Pim Fortuyn vermoord, meer redenen heb je niet nodig om de stop eruit te trekken.

Uiteindelijk zijn al die mensen die hun ziel en zaligheid opofferen om van deze stad een goede uitgaansstad te maken maar werkschuw tuig in de optiek van bepaalde partijen in de gemeenteraad.
Dat alle zalen in deze stad opgericht werden en overeind gehouden worden door vrijwilligers is daar een teken aan de wand van. Allemaal mensen die hun tijd beter bij een baas hadden door kunnen brengen.
Dat is goed voor de economie.

Uitgaan is goed voor mensen, niet voor de economie.
Dat is de vloek….