Niet echt een (on)verdeeld genoegen

Maar dan toch; het verdelingsvoorstel van cultuursubsidies in Rotterdam.

Gisteren het verdelingsvoorstel van de wethoudster van Cultuur gelezen. Als rancuneuze allesbekritiseerder krijg ik  het moeilijk uit mijn bek,  maar het lijkt erop alsof er soms nog een beetje geluisterd wordt naar wat de mensen in het culturele veld te zeggen hebben want het valt alleszins nog mee. Het is echt wel bijzonder dat de wethoudster een heleboel adviezen van de RRKC naast zich neerlegt.

Bird en Grounds zijn in ieder geval gered. Bird meteen ook met een niet misselijk bedrag. Raak daar in de komende jaren maar niet te gewend aan Birdies. Zou mooi zijn als ze daar het goede voorbeeld weten te geven en over 4 jaar minder geld hoeven aan te vragen. Maar als ze met Live Nation in zee gaan om grote namen te trekken hebben ze over 4 jaar juist meer geld nodig. Mark my words.

De Popunie blijft en wordt zoals beloofd o.a. ingezet om het muziekcafé circuit een boost te geven. Chapeau! Dit jaar is er al voorzichtig mee begonnen en het is veelbelovend. Alleen moet DCMR nog even in zijn hok opgesloten worden want als, zoals in de horecanota voorspeld, de normen voor geluidsoverlast nog strenger gecontroleerd en gehandhaafd gaan worden gaat dit plan tonnen meer kosten dan er in kas zit. Er zullen niet veel horeca ondernemers staan te trappelen om grote bedragen in geluidsisolatie te steken. Die hebben het tegenwoordig al moeilijk genoeg. Het zou mooi zijn als het instellen van een curfew voor live muziek, zoals nu al in The Other Place gebeurd, gaat voldoen.

Ik vind het nog steeds zonde dat Heidegger geen kans heeft gekregen, maar als twee snelle commerciële jongens in het gat dat de gemeente achterlaat springen is er natuurlijk geen houden aan. Soit; we krijgen voortaan regelmatig wat grotere reggae bands in de stad. ’t Is in ieder geval iets.

Maar what about Worm? Worm krijgt het gevraagde bedrag van de Gemeente maar zit nu huilie huilie te doen omdat ze meer nodig hebben omdat een rijkssubsidie geschrapt is?  Worm heeft naar verluid meer dan 7 ton per jaar aan subsidie nodig. Ik las een mooi stuk op Vers Beton waarin Worm bekritiseerd werd op hun afhankelijkheid van subsidies. Daar zit wat mij betreft wel wat in.

In een commentaar op het artikel op Vers Beton reageert een medewerker van Worm o.a. door te stellen dat de huurprijs van het pand van Worm spotgoedkoop is. Per vierkante meter dan. Ik heb op de persdag een keer een rondleiding door Worm gekregen; dat waren wel een heleboel vierkante meters. En aangezien het pand van een particulier wordt gehuurd (our usual suspect Fons Burger!), mag je ervan uit gaan dat dit pand aan de Witte de With straat per vierkante meter toch wel iets duurder zal zijn dan bijvoorbeeld Exit. Exit betaalde ongeveer 10 euro per vierkante meter bij het OBR (2400 euro per maand). Als Worm hetzelfde bedrag per vierkante meter betaald zijn ze minimaal 10x duurder uit. (En om kritiek op mijn cijfers voor te zijn: dan moeten ze bij Worm de huurprijs maar gewoon publiceren. Of mag dat niet van Ome Fons?)

Als ik verder lees dat er voor 16 van de 19 personeelsleden van Worm ontslag dreigt (met de wetenschap dat in ieder geval de bar en de kassa door vrijwilligers wordt bemand en de publiciteit voor een groot gedeelte ook door vrijwilligers wordt verzorgt), vraag je jezelf af waar Worm al dat personeel in Jezusnaam voor nodig heeft? Om workshopjes te geven waar niemand verder ooit wat  van merkt? Dat kan je ook bij de SKVR doen. Of is het echt zo dat er 8 man in Worm rondlopen die de hele dag niets anders doen dan het verzorgen van subsidieaanvragen? Beetje 1980 hoor.

Worm dreigt een verhuurschuur te worden omdat ze de programmering dan maar gaan schrappen. Maar wat heeft Worm voor bestaansrecht zonder programmering? Ik word vaak misselijk van de bezuinigingsdrift bij het rijk en de gemeente, maar nu komt het zuur omhoog omdat een podium om een tamelijk kinderachtige manier aankondigt de stekker uit zichzelf te gaan trekken. Met de publieksaantallen die Worm trekt kunnen ze makkelijk een deel van de programmering met deurdeals gaan regelen. Exit deed dat met 90% van het programma; zelfs buitenlandse bands nemen tegenwoordig vaak genoegen met een klein garantiebedrag en de deuropbrengst na break even. (Maar dan moet je natuurlijk niet de huur in je break even gaan meerekenen)

Ik zou het echt te erg vinden als Worm alsnog verdwijnt of vleugellam wordt, want al ben ik niet blij met de manier waarop de tent nu politiek bedrijft; het staat het buiten kijf dat Worm een onmisbare schakel in de Rotterdamse cultuur vormt. Misschien moet het mogelijk gemaakt worden om wat subsidiegeld anders te besteden dan was aangekondigd, maar met 4 ton per jaar moet je echt wel een programmering kunnen voeren. Desnoods op projectbasis.

Of laat de gemeente bijvoorbeeld het pand opkopen; volgens mij hebben ze dat bedrag er al in 10 jaar uit. Fons Burger beweerd dat hij Nighttown ook ooit voor een marktconforme prijs aan de gemeente heeft verkocht. Met de huidige prijzen van onroerend goed moet dat dus een koopje zijn. (N.B. lees hier het commentaar van Mr Burger op een van mijn andere blogs…hij verdient echt niet zoveel geld hoor)

Het belangrijkste is dat Rotterdam vanaf nu weer in de lift moet komen. Want ik wordt er een beetje moe van om, waar ik ook in het land kom, aan te moeten horen dat ons uitgaansleven niets meer voorstelt. Vanaf nu kunnen we, in ieder geval tijdelijk, ons iets positiever op gaan stellen. Als over vier jaar Bird, Grounds, Roodkapje goed lopen, Worm nog bestaat, er een nieuw tent komt die de leemte van Exit op vult (niet de fokking Unie maar een tent met een beetje rock ’n roll gehalte!) en er een stuk of 10 muziekcafés regelmatig kunnen programmeren zijn we weer goed op weg. Misschien goed genoeg om stiekem Waterfront in zijn oude glorie te herstellen en aan een opvolger voor Watt te gaan denken. Ik weet dat ik nogal wat vraag maar goddammit we verdienen het hier zo langzamerhand ook wel eens een keertje…

Rotterdamse Poppodia in Nood 2

Nog wat toevoegingen aan de vorige column over de Rotterdamse Poppodia:

Yuppies en Regelneuken

De zogenaamde ‘terugtrekkende overheid’ maakt het moeilijker om hier in Rotterdam een gezond popklimaat te verwezenlijken. De overheid is tegenwoordig opgedeeld in verschillende diensten. En naar Amerikaans model (ja, daar gaan we weer!) werken deze diensten niet met elkaar samen maar beconcurreren ze elkaar soms zelfs.

De ene dienst geeft podia subsidie terwijl de andere de helft van dat geld weer inpikt in de vorm van huurpenningen. Dat gebeurde bij Exit. Die tent kreeg €5000 subsidie per maand en de huur kostte €2400. Zo kan je natuurlijk als gemeente mooie sier maken en het erop doen lijken dat het percentage van de cultuursubsidies dat aan popmuziek wordt uitgegeven wat hoger ligt dan in werkelijkheid het geval is.

De ene dienst geeft zalen subsidies terwijl de andere vergunningen intrekt omdat er sprake zou zijn van geluidsoverlast. Tegenwoordig zijn klachten van buren over overlast niet meer nodig om een dienst als DCMR een vergunning te laten weigeren. Regels zijn regels; er wordt een geluidstest gedaan en een rapport opgemaakt. Komt er meer dan 80 db door je ruiten dan staat je vergunning op de tocht. (terwijl een volle kroeg zónder muziek al met gemak 80 db produceert!). Zit je zaak aan een plein en heb je geen overburen in een straal van 500 meter? Heeft er nog nooit ook maar een van de buren gemerkt dat er optredens in je kroeg gegeven worden? Maakt niet uit. Hoe noemen we zulk gedrag van ambtenaren ook alweer? Regelneuken!

Vervolgens wordt er dan een oplossing gevonden want er is een potje in het leven geroepen waar muziekcafés en podia een subsidie voor geluidsisolatie kunnen krijgen. Op zich is dat een goede zaak. Maar het is toch ronduit bezopen dat dit geld uitgegeven zou moeten worden aan podia waar niemand last van heeft? Alleen omdat er regels opgevolgd moeten worden? Er zit sowieso nog geen ton in dat fonds. Gebruik dat geld dan ook goed en dus voor podia met klagende buren.

Voor de zoveelste keer is de conclusie dat de enige oplossing van dit probleem is uitgaansgebieden aan te wijzen waar de geldende regels voor geluidsoverlast opgerekt worden.

En het zou enorm schelen als de diverse diensten van de gemeente eens wat meer onder elkaar zouden overleggen en de gemeenteraad een duidelijke visie en doel aan deze diensten op zou leggen. Het is het één of het ander; je kunt geen leuk uitgaansleven in stand houden en tegelijk verwachten dat alle optredens en clubnights zich alleen in het weekend afspelen.  En ook niet dat iedereen na 2 uur ’s nachts op kousenvoeten naar huis vertrekt.

Maar de gemeente Rotterdam heeft blijkbaar allang gekozen een slaapstad te willen zijn. Blijkbaar; want ze zijn natuurlijk niet zo dom om er openlijk voor uit te komen dat ze het liefst het complete uitgaansleven de nek om zouden draaien. Dus houdt men krampachtig de schijn op de popcultuur een warm hart toe te dragen.  Rotterdam moet vooral veilig zijn en de tweede prioriteit is dat de stad vriendelijk blijft voor hoogopgeleide yuppies. Yuppies die zelfs in hun uber-geïsoleerde superflats last van het uitgaansvolk blijven hebben. Yuppieflats zijn standaard uitgerust met driedubbel glas en airconditioning, maar op zomerse dagen moeten ze wel de ramen open kunnen houden. Daar heb je natuurlijk gewoon recht op als je meer dan 3 ton voor een appartementje hebt geleend.

Het geval met festivals

Vertier wordt alleen in de vorm van evenementen georganiseerd; leuke festivals die hooguit een paar dagen per jaar de stad mogen ontregelen en vooral volk van buiten de stadsgrenzen moeten aantrekken. Want dat is goed voor de lokale economie. Dat middenstanders steen en been klagen omdat hun omzetten bij dergelijke evenementen juist daalt en uitbaters van cafés en restaurants ook niet onverdeeld enthousiast zijn wordt gewoon genegeerd. De omzet op zo’n dag mag er best zijn, maar weegt helaas niet op tegen al het extra personeel dat ingezet moet worden en de extra voorzieningen die vaak ook nog ingehuurd moeten worden.  Die zouden ook liever hebben dat hun normale, wekelijkse, omzetten zouden stijgen.

Daar komt nog bij dat festivalpubliek tegenwoordig zijn eigen bier meeneemt want dan ben je al gauw minimaal de helft goedkoper uit dan wanneer je duur evenementen bier moet gaan kopen. En het scheelt je de halve dag in de rij staan bij de tappunten. Ze hebben het ervoor over om de hele dag met een koelbox rond te moeten sjouwen. Maar daar hebben ze nu ook wat op gevonden. Zet het festival terrein met hekken af en verbied het meenemen van eigen drank. Op deze manier gaan ze vanaf dit jaar zorgen dat de bezoekersaantallen van Metropolis drastisch gaan slinken.  Het is vanaf dit jaar ook daar verboden om eigen drank mee te nemen. De gemeente wil wel volk in de stad , maar blijkbaar liever niet van die alternativo’s. Straks gaan die nog klagen dat ze na afloop van het festival alleen bij Ro-Town af kunnen zakken. Oh gunst, correctie: ‘Rotown is die dag natuurlijk al op voorhand overvol… Zodra ze dat merken vragen ze zich vast af wat er met al die andere verdwenen podia  gebeurd is.’

En als je bedenkt wat die festivals allemaal mogen kosten; voor drie dagen Motel Mosaique kan je drie tenten als Exit een heel jaar overeind houden.

Rotterdamse Poppodia in nood

Het advies dat RRKC heeft uitgebracht is inderdaad niet mals voor de Rotterdamse popcultuur. Alle podia, behalve Ro-Town natuurlijk, moeten zwaar bezuinigen. Ik vind het ronduit bizar dat een initiatief als Heidegger, dat met een zesde van het budget dat Watt kreeg een zaal waar de helft van de bezoekers van Watt in past had kunnen neerzetten, wordt afgeserveerd. Heidegger was op zich een mooi plan. Met een beetje hulp van organisaties al de Popunie en de SBAW had het daar zakelijk ook een stuk beter kunnen gaan. Maar de gemeente kan en wil zich tegenwoordig alleen op de risico’s focussen. Ze zijn gewoon doodsbang voor een nieuw debacle en gooien uit voorzorg maar de handdoek in de ring.

Ik vind het ook bizar dat nieuwe, goedlopende, initiatieven als Bird gewoon genegeerd worden. Het is ook ronduit belachelijk dat de stekker uit een zaal als Grounds, waar al zoveel in geïnvesteerd is, wordt getrokken.

Er zijn twee stromingen in ambtelijk Rotterdam wat betreft het cultuurbeleid. Eerst was er een periode waarin de regenteske stroming, die vooral door de PvdA werd aangehangen, opgang vond. Subsidies kwamen alleen terecht bij organisaties die ‘betrouwbaar’ overkwamen. Betrouwbaar ben je overigens niet automatisch als je een doortimmerd businessplan weet te overleggen. Nee, in deze periode was het vooral belangrijk dat ze je op het stadhuis al kenden en je een mooie staat van dienst had. Je kan ook plat stellen dat je gewoon goede vriendjes met de ambtenarij moest zijn. Resultaat; patjepeeërs die elkaar de hand boven het hoofd hielden en vooral bezig waren om zichzelf te verrijken terwijl ze de stad met cultuur verrijkten. De gemeente heeft te vaak op het verkeerde paard gewed. Op zo’n manier wordt cultuur natuurlijk een dure grap.

Wil je voorbeelden:

Laten we beginnen met de, al in eerdere columns door mij aangehaalde, zaak van Fons Burger.  Nadat die het pand van de Arena op de West Kruiskade voor het symbolische bedrag van 1 gulden van de gemeente kocht, richtte onze Fons Nighttown op, om het pand later voor een paar miljoen weer aan de gemeente terug te verkopen.

De eerste directeur van Waterfront verdween naar de Antillen met medeneming van een paar ton, nadat een regelrechte opstand onder het personeel hem dwong te vertrekken. Hij probeerde daarna de schuld af te schuiven op een paar personeelsleden en vrijwilligers. En dat was hem nog bijna gelukt ook.

Nighttown droeg geen pensioenpremies af en dat geld verdween waarschijnlijk ook in iemand zijn zak. Resultaat; podium failliet verklaard.

Nadat Watt en Waterfront gefuseerd waren verdween er minimaal één keer een bedrag van 15.000 euro uit de kluis. De directie stelde niet eens een onderzoek in. Het is dus niet moeilijk te raden waar de schuldigen zich bevonden. Er gaan al langer geruchten dat de verbouwing, die nodig was om de geluidshinder tegen te gaan, niet de echte (of enige) reden was dat Watt failliet ging.

De Nieuwe Oogst kreeg het voor elkaar in het eerste half jaar van zijn bestaan zes ton verlies te lijden. Misschien is het raadzaam eens uit te laten zoeken hoe ze dat nou in godsnaam voor elkaar hebben gekregen en of er geen geld weggelekt is.

Als de zaken niet gaan zoals je graag zou willen moet je doorpakken en de problemen aanpakken. Dat doet de gemeente niet; die trekt zich liever terug met als smoes dat ze zich niet met interne problematiek van zelfstandige stichtingen mag bemoeien. Maar die stichtingen zijn 100% afhankelijk van subsidie; waarom mag de gemeente dan niet op zijn minst van ze eisen dat er een goed bestuur en een goede, niet corrupte, directie aangesteld wordt?

Nu was niet alles altijd kommer en kwel, want het ging (en gaat) al  een hele tijd goed met bepaalde podia: De Baroeg doet het al jaren goed. Dat komt m.i. vooral omdat die tent zich altijd duidelijk geprofileerd heeft als podium voor metal en later ook punk. Daar trek je een hondstrouw publiek mee dat altijd blijft komen.

De Vlerk heeft ondanks de vele (gedwongen) verhuizingen destijds een heel mooie naam voor zichzelf opgebouwd. Het was klein maar fijn. Totdat er een ambtenaar van dKC afscheid ging nemen en als afscheidscadeau Waterfront cadeau deed aan de stad. Dat ging na een turbulente start nog best een hele tijd goed, maar net niet goed genoeg. Er moest steeds teveel geld bij naar de zin van de gemeente. Daarna drukte Tricky Dickie een fusie met Watt erdoor en verdwenen uiteindelijk beide podia.

Maar daarvoor heeft Nighttown het ook lange tijd goed gedaan tot die affaire met die premie afdracht..

Al met al heeft de gemeente met bovengenoemde zaken genoeg aanleiding (en excuses) gevonden om een geheel andere, nieuwe wind te laten waaien. De VVD heeft de cultuur nu onder zijn hoede genomen. Nu worden alleen de winnaars (de A-merken) nog ondersteund. Dat zijn natuurlijk tegelijk ook de instellingen waar VVD bestuurders hun vriendjes hebben zitten. (Ga je mee naar de öpera, kerel?) En verder houdt het in dat de markt het werk moet doen, zoals altijd bij de liberalen. Helaas kijken private investeerders na het Watt debacle wel link uit voordat ze een poppodium gaan openen. Iets anders dan de zoveelste supercommerciële dancetent zit er mooi niet in.

Maar als het niet rechtsom kan, dan kunnen ze er ook een andere draai aan geven. Want we kunnen toch ook gewoon de hele sector de nek omdraaien? Er zijn geruchten dat er plannen zijn om de cultuur van Rotterdam en Den Haag te laten fuseren. Rotterdam krijgt dan de grote festivals en eendaagse evenementen en Den Haag de popcultuur. In de Hofstad staat al een grote poptempel die niet genoeg publiek trekt (Het Paard van Troje) en er is al een leuk circuit van kleinere tenten en muziekcafés. Daarbij is er ook een metroverbinding tussen de twee steden aangelegd waar ’s avonds en in het weekend te weinig gebruik van wordt gemaakt. Klinkt belachelijk hè? Maar het klinkt ook als de gedachtegang die van ambtenaren, en ook zeker van VVD bestuurders, kan komen.

Er lopen intussen plenty mensen rond met goede ideeën over hoe het wel kan. Maar die hebben (meestal) én geen geld én geen vriendjes op het stadhuis zitten.

En last but not least is het ook ronduit raar dat organisaties als de Popunie en SBAW opgedoekt zouden worden terwijl het juist deze instellingen zijn die mensen met goede ideeën, maar zonder geld, op weg kunnen helpen om iets goeds voor de popcultuur te verwezenlijken.

P.s. maar vergeet niet dat het hier om een advies gaat: de gemeente kan dit ook nog naast zich neerleggen. Ik wens, een beetje tegen beter weten in, wethoudster Laan veel wijsheid toe..

Lees hier hoe het afliep met het advies van de RRKC

Oudere columns over het Rotterdamse popbeleid:

Rotterdam verdient ruimte voor popmuziek

Watt verdient Rotterdam nu eigenlijk?